De profeet en moraliteit

Moraliteit is een thema dat op elk van de pagina’s over de profeet wel terugkomt, echter hier gaan we in op een aantal specifieke zaken. Dit is van groot belang aangezien alles wat de profeet gedaan of gezegd heeft het hoogste voorbeeld voor elke moslim is.

Over de behandeling van vrouwen en ongelovigen wordt op een andere pagina uitgeweid. Hier zullen we enkele zaken beschouwen met betrekking tot Mohammed de zondaar, slavernij en racisme, omgang met kritiek, geld, en het breken van beloftes. Het is aan een ieder op basis hiervan te bepalen of Mohammed het inderdaad waard is na te volgen.

Mohammed de zondaar

Mohammed is het ultieme voorbeeld voor alle gelovige moslims, tot in alle details van het dagelijks leven. Omdat Mohammed op zo’n voetstuk staat, zijn er moslims die veronderstellen dat hij heilig was, zonder zonde, en hem als zodanig vereren.

In de Koran lezen we echter dat Allah duidelijk maakt aan Mohammed dat hij vergeving nodig heeft. Met andere woorden, Mohammed was wel degelijk een zondaar! Soera 47:19 zegt ‘vraag om de vergeving van jouw zonden en voor (de zonden van) gelovige mannen en de gelovige vrouwen.’ Zowel de profeet als zijn volgelingen hadden blijkbaar vergeving nodig.

In soera 48:2 lezen we echter iets opmerkelijks: ‘Opdat Allah jouw vroegere zonden vergeven zal en ook de latere.’ Mohammed kon dus nu al vergeving krijgen voor zonden in de toekomst! Ook in de hadieth zien we dat Mohammed vraagt om vergeving van zijn toekomstige zonden (bijv. Sahieh al-Buchari 9:93:534). Enerzijds is het vreemd om nu al vergeving te vragen en ook te krijgen van toekomstige zonden. Dit betekent dat Mohammed wist dat als hij de volgende dag zou liegen, stelen, of vermoorden, dat deze zonden al bij voorbaat vergeven is.

Maar hoe dan ook is duidelijk dan Mohammed niet volmaakt is, maar een zondaar. Het echter moeilijk om iemand te moeten navolgen tot in kleine dagelijkse details, terwijl je weet dat niet alles wat hij deed of zei volmaakt was. Hoe kun je dat onderscheid maken? Of negeer je dit feit en volg je hem toch gewoon in alles na?

Mohammeds omgang met kritiek

We zagen hiervoor al dat Mohammed, hoewel gezant van Allah, niet volmaakt was. Kritiek op hem was echter uit den boze. Mohammed ging hier heel consistent mee om: een ieder die hem bekritiseerde werd gedood. We vinden hiervan meerdere voorbeelden in de biographie van Ibn ishaq:

• Abu ‘Afak. Hij was lid van de joodse stam Banu Ubayda. Hij was ontzet over het feit dat Mohammed een man genaamd al-Harith had gedood. Hij bekritiseerde de kritiekloze volgzaamheid waarmee velen volgens hem Mohammed volgden. Mohammed accepteerde dit niet en vroeg: “wie bevrijd mij van deze schurk?” Daarop doodde een van Mohammeds volgelingen Abu ‘Afak (Ibn Ishaq, p. 675).
• ‘Asma’ Bint Marwan. Zij uitte haar ongenoegen over het feit dat Abu ‘Afak was vermoord, en bekritiseerde daarbij de profeet. Een van de volgelingen van Mohammed, Umayr, doodde haar uiteindelijk, tot groot genoegen van Mohammed. Mohammed zei dan ook tegen hem: “Jij hebt Allah en zijn profeet geholpen.” Bovendien verzekerde Mohammed hem dat hij geen consequenties van deze moord hoefde te vrezen (Ibn Ishaq, p. 675).
• Fartana en Qaribah. Abdullah Khatal had twee slavinnen, Fartana en haar vriendin Qaribah, die satirische liederen over Mohammed zongen. Ook zij werden allebei gedood (Ibn Ishaq p. 550). Deze slavinnen vormden uiteraard verder geen bedreiging voor Mohammed of de moslims op welke manier ook. Maar enkel satire over de profeet was genoeg om gedood te worden.

Het patroon hier is duidelijk: wie kritiek heeft op de profeet of hem zelfs maar een satirisch lied over hem zingt, verdient de doodstraf. Het is dan ook niet vreemd dat trouwe volgelingen van Mohammed ook vandaag de dag mensen bedreigen die zich kritisch uiten over Mohammed, en niet zelden ook daad bij het woord voeren.

Mohammed lijkt hiermee bijna een goddelijke status te hebben. Wie immers Allah zelf beledigt, kan daar levend vanaf komen. Kritiek op de profeet betekent echter de doodstraf.

Slavernij in de islam

Sinds het begin van het ontstaan van de islam was slavernij een belangrijk onderdeel van de nieuwe islamitische maatschappij. Slavernij was al wijd verbreid voordat de islam ontstond, en deze praktijk werd onder de heerschappij van de islam voortgezet. Volgens Thomas Sowell (Race and Culture, 1994) maakten de moslims in totaal ongeveer 25 miljoen Afrikanen tot slaaf.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat tot op de dag van vandaag slavernij voorkomt in door de islam gedomineerde gebieden. Een voorbeeld hiervan zijn Mauritanië, waar zeker tienduizenden mensen als slaaf leven. Een ander voorbeeld is Soedan, waar tijdens de Tweede Soedanese Burgeroorlog, die tot 2005 duurde, christenen en animisten door moslims krijgsgevangen werden gemaakt en tot slaaf gemaakt, en vrouwen veelal als slavinnen seksueel werden misbruikt.

Formeel is slavernij in alle islamitische landen wel afgeschaft, maar dat gebeurde slechts onder druk van de internationale gemeenschap en van binnenlandse bewegingen. Bovendien vond dit pas heel laat plaats. In Saudi-Arabië werd slavernij pas in 1962 verboden, In Oman pas in 1970, en Mauritanië was het wereldwijd het laatste land toen het slavernij in 1981 afschafte. 

Mohammed zelf bezat slaven, kocht en verkocht slaven, en had ook seks met hen. Daarnaast nam hij ook mensen gevangen en maakte hen tot slaaf tijdens zijn veroveringen. In de islamitische geschriften vinden we bovendien vele passages die slavernij toestaan. We zullen daar hier verder op ingaan:

• Allah zelf zorgt ervoor dat sommigen vrij zijn en anderen slaven. Volgens soera 16:71 en 16:75 heeft Allah de ene persoon boven de ander bevoordeeld in voorzienigheid (رزق), waardoor de ene vrij is, materieel gezegend is, en over de ander heerst. De ander is dus een slaaf. Bovendien geeft degene die veel ontvangen heeft niets aan de slaaf, opdat ze anders gelijk zouden worden (soera 16:71).
  Allah zorgt door de manier waarop hij mensen van gaven voorziet voor ongelijkheid, waardoor sommigen slaven zijn. Het is dan ook niet de wil van Allah dat degene die meer heeft, geeft aan degene die minder heeft. Daarmee is slavernij overeenkomstig de wil van Allah.

• Mohammed bezat tientallen mannelijke en vrouwelijke slaven. Mohammed had gedurende zijn leven vele slaven, zeker 27 mannelijke slaven en 11 slavinnen (Ibn Qayyim al-Jawziyya, Zad al-Ma’ad, p114-116). Hiermee keurt Mohammed slavernij impliciet goed, en geeft hij feitelijke elke moslim die hem navolgt het recht om ook slaven te bezitten.
  Ook in het dagelijks leven bleek de profeet er geen problemen mee te hebben dat mensen slaven hadden. Zo liet Mohammed de slaaf van een vrouw, die goed was in hout bewerken, een stoel voor hem maken (Sahieh al-Buchari 1:8:439). Ook liet hij een andere slaaf, die aan een ander toebehoorde, cupping bij hem uitvoeren (Sahieh al-Buchari 3:36:481).

• Mohammed stond toe krijgsgevangen tot slaaf te maken en seks met hen te hebben. Gedurende de slag van Hunain stuurde Mohammed een expeditie naar Autas, waar ze hun vijanden versloegen en hen tot krijgsgevangenen maakten. Omdat de echtgenoten van de krijgsgevangen vrouwen nog leefden, aarzelden de moslims om seks met hen te hebben (Sahieh Muslim 8:3432).
  Op dat moment krijgt Mohammed echter een ‘openbaring’ (soera 4:24) waarin Allah hem duidelijk maakt dat vrouwen die ‘je rechterhand bezit’ niet verboden zijn. M.a.w. moslims mogen met krijgsgevangen vrouwen seks hebben, zelfs als hun echtgenoten nog leven. Er is dan geen sprake van overspel.
  Het mag duidelijk zijn dat in deze situatie er geen toestemming van de vrouwen in kwestie nodig is. Hier is dus sprake van geïnstitutionaliseerde verkrachting.
  Ook in soera 23:1-6 en 70:29-30 spreekt de Koran over ‘vrouwen die je rechterhand bezit’. De betekenis is steeds hetzelfde: naast het feit dat je ongelovige vrouwen tot slavin mag maken, mag je ook seks met hen hebben. Mohammed had dan ook zelf seks met een van zijn slavinnen, Maria de Kopt, met de expliciete goedkeuring van Allah (soera 66:1). Hierbij geldt overigens geen leeftijdsbeperking; ook meisjes die de puberteit nog niet bereikt hebben vallen hieronder (soera 65:4). Voor meer over dit onderwerp, zie ‘kindhuwelijken’ en ‘Verkrachting’ onder de kop ‘Vrouwen’.

• Mohammed kocht en verkocht slaven. Mohammed was een actieve slavenhandelaar. Er zijn meerdere passages in de hadieth te vinden waar dit uit blijkt. Zo was er een slaaf die trouw zweerde aan de islam, en vervolgens door Mohammed gekocht werd (Sahieh Muslim 10:3901). Op andere momenten was Mohammed juist degene die slaven verkoopt (Sahieh al-Buchari 3:41:598, 9:85:80). Soms gaf hij ook slaven weg, die immers zijn bezit waren en waarmee hij kon doen wat hij wilde. Zo gaf hij op een gegeven moment aan ‘Ali, Uthman en ‘Umar ieder een slavin (Ibn Ishaq, p. 878).

We zien hier dus dat slaven verkregen worden d.m.v. slavenhandel, gevangeneneming, en als gift. Andere bronnen van slavernij in de islam zijn geboorte (de zoon van een slaaf is een slaaf), een vorm van straf voor een overspelige vrouw (haar zoon is automatisch slaaf), en erfenis (slaven kun als erfenis doorgegeven worden).

Slavernij in islam voorbeeldig?

Soms brengen moslims als tegenargument tegen de beschuldiging van de aanwezigheid van slavernij in de islam naar voren dat deze slavernij voorbeeldig was:

• Het is goed om een slaaf zijn vrijheid te geven. Dit is inderdaad wat in soera 2:177 en 90:13 staat. Echter is dit idee niet uniek. Ook de Romeinen en de zoroastriërs  bijvoorbeeld hadden deze overtuiging. Bovendien is dit geen verbod op slavernij! Mohammed zelf had immers vele slaven, was slavenhandelaar, en heeft slavernij nooit verboden.

• Bilal, de Ethiopische slaaf van Mohammed, was van aanzien. Bilal was de slaaf van Mohammed die iedere dag de gebedsoproep deed. Sommige moslims veronderstellen daarom dat hij aanzien genoot, en dit zou aantonen dat islam slaven verheft.
  In werkelijkheid was Bilal een gewone slaaf die allerlei gewone taken van een slaaf uitvoerde, waartoe Mohammed hem het bevel gaf, zoals het brengen van nieuws (Sahieh al-Buchari 4:52:297), het voorbereiden van een maaltijd (Sahieh al-Buchari 5:59:524), en het meedragen van geld voor Mohammed (Sahieh al-Buchari 3:38:504).
  Zelfs toen Mohammed overleden was, kreeg Bilal zijn vrijheid niet terug. Hij smeek om zijn vrijheid bij Mohammeds opvolger Abu Bakr (Sahieh al-Buchari 5:57:99), maar Abu Bakr weigerde zijn verzoek in te willigen. Dus zowel Mohammed als Abu Bakr weigerden Bilal vrij te laten. Maar waarom, als Bilal zo’n bijzonder persoon was? Had hij dan zijn vrijheid niet verdiend?
  
  

Racisme in de islam

Huidskleur en afkomst blijken in de islam van groot belang voor je positie in de maatschappij. Hoe witter je huidskleur, hoe beter. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de islamitische geschriften keer op keer benadrukken hoe wit Mohammed was:

• Mohammed is “De witte man die op zijn arm leunt” (Sahieh al-Buchari 1:3:63)
• “Ik zag de profeet met een wit gelaat en een paar witte haren” (Sahieh Muslim 6081).
• Mohammed was “wit met een elegant gezicht” (Sahieh Muslim 6071).

Daarnaast beschrijft de hadieth hoe wit zijn schenen, zijn dijbeen, zijn been, zijn buik, zijn onderarmen, zijn oksels en zijn wangen zijn. De boodschap is duidelijk: de meest verheven persoon uit de hele menselijke geschiedenis was wit.

Mensen met een donkere huidskleur, in het bijzonder Afrikanen, worden juist met een denigrerende toon beschreven in de islam. Zo beschreef Mohammed eens de meeste onwaardige leider, toen hij zei dat je als moslim je leider altijd moet volgen, als volgt: “zelfs al was hij een Ethiopische slaaf, van wie zijn hoofd eruit ziet als een rozijn” (Sahieh al-Buchari 9:89:256). Het gaat hierbij dus om de huidskleur en afkomst van de persoon.

Om het nog erger te maken beschrijft Mohammed de satan als een forse zwarte man, met lang wapperend haar, brandende ogen en donkere blozende wangen” (Ibn Ishaq p. 106).

Op een gegeven moment heeft Mohammed een droom waarin een zwarte vrouw van Medina naar Mahai’a trekt (Sahieh al-Buchari 9:87:161). Hij interpreteert deze droom als een epidemie die van de ene naar de andere stad gaat. Dus m.a.w. de zwarte vrouw staat symbool voor een epidemie.

Superioriteit van Arabieren en moslims

Naast hiervoor genoemd racisme heeft de islam ook een element van superioriteit van Arabieren boven andere volken. Allah zelf heeft immers de Arabieren verkozen om de Koran aan te openbaren, en in het bijzonder de stam van Mohammed (Jami3 at-Tirmidhi 6:46:3605). Zo zegt ook al-Tabari dat Arabieren “het meest edele volk zijn, het meest vooraanstaand, het beste in daden.”

Bovendien zagen we al in het gedeelte over ongelovigen dat moslims “de beste van alle schepselen” zijn (soera 98:7) en bovendien “de beste gemeenschap die uit de mensen is voortgebracht” (soera 3:110). Ongelovigen daarentegen zijn “de slechtste van alle schepselen” (soera 98:6). Als Arabier en moslim ben je daarmee dus het meest verheven van alle mensen.

Mohammed en geld

Sommige moslims beweren dat Mohammed bescheiden van inkomen en bezit was. De waarheid is echter dat hij wel rijk moet zijn geweest. Hij had immers 13 vrouwen gedurende zijn leven, en zeker 38 slaven en slavinnen (Ibn Qayyim al-Jawziyya, Zad al-Ma’ad, p. 114-116), en om voor hen allen te voorzien in wat ze nodig hebben, moet hij behoorlijk rijk zijn geweest.

• Roofovervallen en oorlogsbuit. Toen Mohammed in Medina woonde was aanvankelijk een belangrijke bron van inkomsten het beroven van karavanen uit Mekka die door de woestijn trokken (Ibn Ishaq, p. 416 e.v.). Overigens verrijkte Mohammed zich hiermee niet alleen, maar nam hij ook meteen wraak op de Mekkanen die hem niet als profeet accepteerden. Later verkreeg Mohammed zijn inkomsten voornamelijk door oorlogsbuit, die de moslims verkregen tijdens hun vele expedities. Volgens de is islam is 20% hiervan voor Allah, Mohammed en zijn bloedverwanten, en voor wezen, armen en gestrande reizigers (soera 8:41, Sahieh al-Buchari 4:53:327). Een andere hadieth maakt echter duidelijk ‘Allah de profeet rijkt gemaakt heeft door veroveringen’ (Sahieh al-Buchari 3:37:495). Als roofovervallen en oorlogsbuit de bron van inkomsten was waardoor Allah Mohammed rijk maakte, kun je je afvragen of dat ethisch is. Mohammed werd immers rijk door spullen van anderen af te nemen en mensen tot slaaf te maken.

• Slavenhandel. Mohammed was een handelaar in slaven en was zelf in het bezit van zeker 38 slaven. Zie hierboven ‘slavernij in de islam’.

• Mohammed laat geen mogelijkheid onbenut om geld te verdienen. In de hadieth lezen we dat een man had verklaard dat zijn slaaf vrij zou zijn na zijn sterven. Na zijn dood neemt Mohammed echter deze slaaf voor zichzelf en verkoopt hem (Sahieh al-Buchari 3:46:711). Hij handelt dus tegen de wil van de gestorven eigenaar van de slaaf, en verdient over zijn rug geld aan zijn slaaf!
  Ook beval Mohammed in de Koran dat een iedereen die hem privé wil spreken, geld (een aalmoes) moet betalen (soera 58:12). Alleen degene die werkelijk geen geld heeft is vrijgesteld van dit bevel. Ook dit is een opvallende tekst die laat zien dat Mohammed zelfs deze mogelijkheid niet onbenut laat om geld te verdienen. Dit lijkt toch een zeer twijfelachtige praktijk voor iemand die het beste voorbeeld is voor alle gelovigen.
  
  

Mohammed verkoopt plekken in de hemel aan moslims

In soera 64:17 zegt de Koran dat ‘wie een aannemelijke lening aan Allah schenkt, Allah deze zal verdubbelen en vergiffenis zal schenken.’ Dat betekent dus wie aan Allah een mooi geldbedrag leent, vergeving van zonden ontvangt! En daarnaast krijgt hij er nog meer geld voor terug ook, aangezien Allah het bedrag zal verdubbelen.

Volgens al-Tabari, een van de meest gezaghebbende commentatoren, verwijst deze passage uit de Koran naar een gebeurtenis waarbij Mohammed een stuk land in de hemel verkocht aan een moslim genaamd Abu al-Dahdaah voor een boerderij met 600 palmbomen. Mohammed vertelde Abu al-Dahdaah dat dit een lening aan Allah was, en hij hem daarmee een plek in de hemel garandeerde!

Dit doet erg denken aan aflaten die de kerk verkocht aan gelovigen, om daarmee vergeving van zonden te verkrijgen. Iedereen erkent tegenwoordig echter dat dit een groot schandaal is, en er is geen kerk die dit soort praktijken nog voorstaat. In de islam is dit echter anders, aangezien Mohammed het ultieme voorbeeld voor moslims is, en je hem niet kan veroordelen. Het kopen van vergiffenis en zelfs een plek in de hemel is dus een uit islamitisch oogpunt zuivere praktijk.

Leugens en het breken van beloften

Waarheid en het je houden aan beloften zijn waarden die volgens Mohammed geen prominente plaats hebben. Liegen of het breken van beloften zijn prima te rechtvaardigen zolang het een persoonlijk doel van de profeet of een collectief doel van de moslims dient. We zullen een aantal voorbeelden bekijken die dit illustreren:

• Moslims kunnen taqiyya (تقية) plegen bij vervolging of tijdens oorlog. In een oorlogssituatie of wanneer moslims vervolgd worden, hebben zij het recht te liegen of te misleiden om zichzelf te beschermen, gebaseerd op soera 3:28. Dit wordt taqiyya genoemd en beperkt zich dus tot de genoemde situaties. Het is dus niet zo dat taqiyya betekent dat moslims altijd en overal tegen ongelovigen kunnen liegen en hen misleiden. Het gaat om zelfbescherming en bescherming van de islamitische gemeenschap.
  Tot zover lijkt er niet veel aan de hand. Echter soera 9:5, 9:29 en andere soera’s roepen moslims ertoe op tegen ongelovigen te strijden, als ze zich niet vrijwillig bekeren tot de islam. Echter wanneer moslims hiertoe niet in staat zijn, maar wel de intentie hebben, kunnen ze taqiyya toepassen om zichzelf en andere moslims te beschermen tot de tijd dat ze de middelen hebben om tegen ongelovigen te strijden.
  Dit betekent uiteraard niet dat elke moslim zo denkt (velen zijn zich niet eens bewust van deze doctrine), en probeert iedere ongelovige te misleiden t.a.v. zijn ware intenties. Aan de andere kent zijn er moslim(terroristen) die gebruik maken van deze doctrine, en is het voor elke samenleving van belang dit te onderkennen.

• Moslims kunnen liegen tegen moslims. Zelfs onderling zijn moslims gerechtvaardigd tegen elkaar te liegen in bepaalde gevallen. Zo kan een man tegen zijn vrouw liegen, en ook een vrouw tegen haar man, of de vrede in de relatie te bewaren (Sahieh Muslim 32:6303). Volgens deze zelfde hadieth en Sahieh al-Buchari 3:49:857 geldt in het algemeen de regel dat een moslim mag liegen om vrede en verzoening in relaties tussen mensen te brengen. Al is het nastreven van vrede en verzoening een mooi doel, als daarbij gelogen wordt is iedere basis van vertrouwen in de relatie weg.

• Moslims kunnen iedere eed verbreken. In de hadieth moedigt Mohammed moslims aan om een gedane eed te verbreken op het moment dat er iets beters op je pad komt (Sahieh al-Buchari 9:89:260)! Deze aanbeveling is universeel, dus het kan een eed betreffen aan moslims en aan niet-moslims. Bovendien is het woord ‘beter’ een subjectief begrip. M.a.w., iedere moslim kan zelf bepalen wanneer zich een ‘betere’ situatie voordoet, wat hem in staat stelt zijn eed te verbreken.
  De profeet zei zelf bovendien dat hij zelf een eed zou verbreken op het moment dat zich een gunstigere situatie voordoet (Sahieh Muslim 15:4044). Ook lezen we in de Koran dat Allah voor de moslims bepaald heeft “uw eeden in te trekken” (soera 66:2, ‘dispensatie’ =  تحلة). Alles bij elkaar is het dan ook duidelijk dat het verbreken van een eed absoluut geen probleem is in de islam.

• Mohammed breekt een vredesverdrag. Mohammed was er duidelijk over hoe hij over oorlog dacht: “Oorlog is misleiding” (Sahieh al-Buchari 4:52:268). Dit principe paste de profeet toe nadat hij een tienjarig vredesverdrag met Mekka had ondertekend. Mohammed was op dat moment de leider van de moslims in Medina, en met dit verdrag werd hij als onafhankelijk politiek leider erkent, wat een overwinning voor hem en de moslims betekende. Volgens dit verdrag zouden er gedurende 10 jaar geen vijandelijkheden zijn, en mochten de moslims elk jaar voor 3 dagen naar Mekka voor de hajj (de pelgrimstocht). Daarnaast zou Mohammed Mekkanen die bij hem waren terugsturen naar Mekka.
  Al snel verbrak Mohammed dit laatste punt van het verdrag door vrouwen uit Mekka niet terug te sturen, zoals Um Kulthum, hoewel haar broers Mohammed daar nadrukkelijk om verzochten op basis van het verdrag (Ibn Ishaq, p. 509).
  Later brak er een gevecht uit tussen bondgenoten van Mohammed en bondgenoten van de Mekkanen. Hoewel dit geen strijd tussen de moslims en Mekka was, maakte Mohammed gebruik van de situatie en trok met 10.000 man op naar Mekka. Hiermee verbrak Mohammed eenzijdig het verdrag. De Mekkanen zagen in dat ze tegen zo’n overmacht niet op konden en gaven zich over. Mohammed liet meerdere tegenstanders van hem (die Mohammed beledigd hadden of de islam hadden verlaten) in Mekka doden.
  Deze geschiedenis geeft een duidelijk patroon voor moslims in strijd met ongelovigen: zolang het in je voordeel is, sluit en verdrag. Maar zodra je kan, breek het verdrag en versla je tegenstander. Allah zegt dan ook in de Koran: “Weest daarom niet vernederd en roept niet op tot vrede terwijl jullie de overhand hebben” (soera 47:35).

• Mohammed breekt zijn belofte aan zijn vrouwen. Een veelzeggende gebeurtenis in Mohammeds leven vindt plaats waarbij hij in het bed van een van zijn vrouwen, Hafsa, seks heeft met zijn slavin Mariam, een koptische christin. Wanneer Hafsa en de andere vrouwen van Mohammed erachter komen wat hij gedaan heeft, zijn zij uiteraard zeer verbolgen en eisen dat hij dat nooit meer zal doen. Een redelijke verzoek, toch, om op zijn minst van je echtgenoot te verwachten dat hij niet met andere vrouwen slaapt.
  In het geval van Mohammed ziet Allah dit echter anders en ‘openbaart’ soera 66:1: ‘waarom verbied je iets wat Allah jou heeft toegestaan, om het welbehagen van jouw vrouwen te verkrijgen?’ Volgens Alla mag Mohammed dit gewoon doen, geen probleem!
  Maar het gaat verder. Allah ‘openbaart’ vervolgens ook soera 66:5, waarin staat:’ Het kan zijn dat wanneer hij van jullie (zijn echtgenotes) scheidt, dat zijn Heer aan hem betere echtgenotes in de plaats van jullie zal geven, die zich overgeven, die gelovend, gehoorzamend, berouwvol, aanbiddend en vastend zijn, die eerder getrouwd zijn geweest, of maagd zijn.’ Met andere woorden, stop met klagen of anders laat ik me van jullie scheiden, en zal Allah me betere echtgenotes geven dan jullie! Met de uitdrukkingen ‘in de plaats van jullie geven’ maakt Allah duidelijk dat Mohammeds vrouwen zonder probleem uitgewisseld kunnen worden. Dit laat iets zien van het neerbuigende beeld wat de islam van vrouwen heeft. Voor meer over vrouwen in de islam, klik hier.